Hepprum, Helau
Helau,
Helau, Helau! Moije is Hepprum die Hauptstadt vun allene kloane un
grouße Fassebutze. Schun zum 44. Mol macht bei uns die Fasnoacht uff
die Gass. Macht hie, ehr liewe Lait, henkt Eich unner, schunkelt,
singt, lacht un vergesst bitte net, Eich e-bisselsche närrisch zu
moschdern. Hoggt Eich e Babbnoas uff die Noas un en Hut uffs Därzel,
klemmt Eich außerdem e Fläschel Woi unner de Arm un losst fä
zwaa-drei Stunne de liewe Gott en gude Moann soi. Druff-gedrickt
wärd!
E-mool ehrlich: Woas
nitzden de schenschd Umzug, woann die Mensche außerum net mitzieje
un in de Gäijend rum-stäihn wie bestellt un net abgehollt? Grausam,
der Gedanke. Deshalb: „Humba, humba, tä-te-rä“, „Vivat Colonia“ un
„Ritz am Boa“. Ganz, ganz wichdisch, ehr Lait: Vergesst Eijern
Schärm net. Middeme uff-gspannte Schärm konnschde pundweis Gutsel
sammle. Alla, na net scheniert.
Helau, Hepprum! Moi
Houchachtung un moin Reschbekt vor jedem, wu unser Brauchtum houch
hoalde dud. Prost uff unser Fraa Zugmarschall Barbara un genausou
Prost uff die Schirmherrn vum Kärschaiser Saimarkt. Prost nadierlich
a uff de Parrer Hermann-Josef, wu sou haaßt wie soi Schäfchen,
wann-se all beisamme sin: Herd! De Monsignore wärd, wie immer, moije
frieh zuerschd soi Fasnoachts-Prerischd hoalde un doann soin Seege
gäwwe: „Gehet hin, ihr Sünderlein.“ Generalabsolution! Deede die
Lait noch sou veel un sou oft wie friejer beichte, dann deede sich
am Aschermittwoch vorm Beichtstuhl wahre Menscheschloange bilde.
Garandiert. Beicht macht leicht.
„Gottes Wort kommt in
Schwung“, hot de Deiwel gsoad, un soinere Groußmudder die Bibel an
de Kopp gschmesse. Gott-sei-Dank läwe mer in-eme Land, in dem wu die
Narrn sogar die Kärch uffs Ärmche nemme däffe. Trotzdem gitt’s
Grenze, ehr Lait. Grenze vor allem dann, woann versucht wärd, Glaube
un Bolidigg in oan Dibbe zu schmeiße. Barbara, bass bitte uff, dass
net äijend en Hutsimbel relischiöse Symbole karikiert. Mer häwwes
all mitgrieht: So woas hot Sprengkraft! Am Schluss deed noch de
Gaudiworm in die Luft fliege. Gschosse wärd bei de Fasnoacht na mit
Babierschnitzel, des wu houchdeitsch Konfetti haaßt. Helau, ehr
närrische Kanoniere. Gut Schuss!
Unser Hepprumer Fasnoacht
is woas goanz Besonderes. Sogar die Bensemer kumme in Scharn ruff.
Sunschd isses, um ehrlich zu soi, umgekehrt. En kloane Vorgschmack
uff Fasnoacht hot uns die Zeidung jo schun am Mondoag serviert: Es
Transparent am Metzendorfs-Haus heed genausou gut zum Gaudiworm
gebasst. Ruck, zuck war des Ding wärrer weg.
Sou schnell, wie’s weg war,
sou schnell knoddelt koa Gaaß. Moin Herr Gemahl, der oald Schoude,
hot nadierlisch soin Senft dezu gäwwe misse. „Des Tempo“, horrer
gemoant kadde, „des Tempo heed ich mer beim Saniern gewunsche“.
Gewunsche – wie sich des schun ou-häijert. A, des is doch koa
Deitsch. Gewunsche, woas issen des? Moin liewer Pisa.
Ach ja, moin Moann. „Ich du
mich als Wanderer maskiern“, horrer geschdern gsoad. Ich häb mer’s
glei gedenkt. Als Wanderer konnschde der nehmlisch en Rucksack uff
de Buggl schnalle, ohne dass sich jemand woas Schlääschdes debei
denkt. Wie ich moiner kenn, duder sich e Fläschel Stemmler,
zwaa-drei Dose Bier un en Flachmann mit Willi noi. Woann de Umzug
dann rum is, is de Rucksack leer un moin Göttergatte voll. Helau uff
die Wanderer, egal ob maskiert orrer echt.
Woas ich moije ouzieh, waaß
ich noch net genaa. Wahrschoinlich gäih ich als Wahlzettel. Mim
Wahlzettel, wu die Woch als Muschder kumme is, konnschde e ganzi
Fußgrupp maskiern. Ach Gott, was en Flatscher. Ehr Lait, ich mach
als Wahlzeddl-Kandidat uff die Fasnoacht. Im Grund genumme isses
egal, wer Kandidat is. Ou-gschmert sin die Lait mit dem orrer mit
däre genausou wie mit jenem orrer mit sällem un sällerer. Stimmt’s,
orrer häb ich Rääschd?
Hepprum, Helau
Eijer Bawett
|