25.02.2006

Hepprum, Helau


leerHelau, Helau, Helau! Moije is Hepprum die Hauptstadt vun allene kloane un grouße Fassebutze. Schun zum 44. Mol macht bei uns die Fasnoacht uff die Gass. Macht hie, ehr liewe Lait, henkt Eich unner, schunkelt, singt, lacht un vergesst bitte net, Eich e-bisselsche närrisch zu moschdern. Hoggt Eich e Babbnoas uff die Noas un en Hut uffs Därzel, klemmt Eich außerdem e Fläschel Woi unner de Arm un losst fä zwaa-drei Stunne de liewe Gott en gude Moann soi. Druff-gedrickt wärd!

E-mool ehrlich: Woas nitzden de schenschd Umzug, woann die Mensche außerum net mitzieje un in de Gäijend rum-stäihn wie bestellt un net abgehollt? Grausam, der Gedanke. Deshalb: „Humba, humba, tä-te-rä“, „Vivat Colonia“ un „Ritz am Boa“. Ganz, ganz wichdisch, ehr Lait: Vergesst Eijern Schärm net. Middeme uff-gspannte Schärm konnschde pundweis Gutsel sammle. Alla, na net scheniert.

Helau, Hepprum! Moi Houchachtung un moin Reschbekt vor jedem, wu unser Brauchtum houch hoalde dud. Prost uff unser Fraa Zugmarschall Barbara un genausou Prost uff die Schirmherrn vum Kärschaiser Saimarkt. Prost nadierlich a uff de Parrer Hermann-Josef, wu sou haaßt wie soi Schäfchen, wann-se all beisamme sin: Herd! De Monsignore wärd, wie immer, moije frieh zuerschd soi Fasnoachts-Prerischd hoalde un doann soin Seege gäwwe: „Gehet hin, ihr Sünderlein.“ Generalabsolution! Deede die Lait noch sou veel un sou oft wie friejer beichte, dann deede sich am Aschermittwoch vorm Beichtstuhl wahre Menscheschloange bilde. Garandiert. Beicht macht leicht.

„Gottes Wort kommt in Schwung“, hot de Deiwel gsoad, un soinere Groußmudder die Bibel an de Kopp gschmesse. Gott-sei-Dank läwe mer in-eme Land, in dem wu die Narrn sogar die Kärch uffs Ärmche nemme däffe. Trotzdem gitt’s Grenze, ehr Lait. Grenze vor allem dann, woann versucht wärd, Glaube un Bolidigg in oan Dibbe zu schmeiße. Barbara, bass bitte uff, dass net äijend en Hutsimbel relischiöse Symbole karikiert. Mer häwwes all mitgrieht: So woas hot Sprengkraft! Am Schluss deed noch de Gaudiworm in die Luft fliege. Gschosse wärd bei de Fasnoacht na mit Babierschnitzel, des wu houchdeitsch Konfetti haaßt. Helau, ehr närrische Kanoniere. Gut Schuss!

Unser Hepprumer Fasnoacht is woas goanz Besonderes. Sogar die Bensemer kumme in Scharn ruff. Sunschd isses, um ehrlich zu soi, umgekehrt. En kloane Vorgschmack uff Fasnoacht hot uns die Zeidung jo schun am Mondoag serviert: Es Transparent am Metzendorfs-Haus heed genausou gut zum Gaudiworm gebasst. Ruck, zuck war des Ding wärrer weg.

Sou schnell, wie’s weg war, sou schnell knoddelt koa Gaaß. Moin Herr Gemahl, der oald Schoude, hot nadierlisch soin Senft dezu gäwwe misse. „Des Tempo“, horrer gemoant kadde, „des Tempo heed ich mer beim Saniern gewunsche“. Gewunsche – wie sich des schun ou-häijert. A, des is doch koa Deitsch. Gewunsche, woas issen des? Moin liewer Pisa.

Ach ja, moin Moann. „Ich du mich als Wanderer maskiern“, horrer geschdern gsoad. Ich häb mer’s glei gedenkt. Als Wanderer konnschde der nehmlisch en Rucksack uff de Buggl schnalle, ohne dass sich jemand woas Schlääschdes debei denkt. Wie ich moiner kenn, duder sich e Fläschel Stemmler, zwaa-drei Dose Bier un en Flachmann mit Willi noi. Woann de Umzug dann rum is, is de Rucksack leer un moin Göttergatte voll. Helau uff die Wanderer, egal ob maskiert orrer echt.

Woas ich moije ouzieh, waaß ich noch net genaa. Wahrschoinlich gäih ich als Wahlzettel. Mim Wahlzettel, wu die Woch als Muschder kumme is, konnschde e ganzi Fußgrupp maskiern. Ach Gott, was en Flatscher. Ehr Lait, ich mach als Wahlzeddl-Kandidat uff die Fasnoacht. Im Grund genumme isses egal, wer Kandidat is. Ou-gschmert sin die Lait mit dem orrer mit däre genausou wie mit jenem orrer mit sällem un sällerer. Stimmt’s, orrer häb ich Rääschd?

Hepprum, Helau

Eijer Bawett